'Wees altijd dronken! Dat is alles, het enige wat er toe doet. Om niet de helse last te voelen van de Tijd die je schouders breekt en je naar de aarde drukt, moet je je onophoudelijk bedrinken.
Maar waaraan? Aan wijn, aan poëzie of aan deugdzaamheid, net wat je wilt. Maar bedrink je.
En mocht je soms ontwaken op de trappen van een paleis, in het groene gras van een greppel, in de sombere eenzaamheid van je kamer, en merken dat de dronkenschap al verminderd of verdwenen is, vraag dan aan de wind, de golven, de sterren, de vogels en de klok, aan al wat vliedt, al wat zucht, al wat rolt, zingt of spreekt, vraag dan hoe laat het is; en de wind, de golven, de sterren, de vogels en de klok zullen je antwoorden: "Het is tijd om dronken te worden! Bedrink je om geen gemartelde slaaf van de Tijd te zijn; bedrink je altijd maar weer! Aan wijn, poëzie of aan deugdzaamheid, net wat je wilt.'
charles baudelaire (1821-1867) vertaling © menno wigman (uitgeverij voetnoot amsterdam, 1998)
