maandag 16 februari 2009
in memoriam marguerite duras - 6|3|1996
' […] Duras schreef in feite steeds weer hetzelfde boek over de onmogelijkheid van de liefde, de nieuwe tekst vertelde de oude verder waardoor er van een oorspronkelijke tekst nooit sprake was. Op een bewonderenswaardige manier probeerde ze met alle intensiteit het moment zelf opnieuw te beleven, opnieuw alle gevoelens van pijn, haat en liefde te ondergaan. Telkens dook ze weer de herinnering in omdat ze, zoals ze zelf zei, niet aan het vergeten kon wennen en een hoofd had als een zeef. […]'
