le corbeau et le renard (1968) - marcel broodthaers

Marcel Broothaers (1924-1976), Belgisch dichter, cineast en (beeldend) kunstenaar.

a journey to avebury (1971) - derek jarman

Oorspronkelijk geluidloze korte film (10min22) waar later - niet door Derek Jarman (1942-1994) - 'muziek' onder is gezet. Avebury (Wiltshire, Groot-Brittannië) is vooral bekend door de reusachtige cirkel van megalieten. Oorspronkelijk bestond de cirkel uit ongeveer 600 megalieten, maar er resten slechts 98 stenen.

interview met marguerite duras - deel 3

susan husserl-kapit Zijn vrouwen getraind om organisch te handelen, of zijn ze dat van nature, vanwege hun biologie?

marguerite duras Dat zou ik niet kunnen zeggen. Voor het moment zijn zij het.
susan husserl-kapit Zo zouden ze kunnen zijn, maar ze kunnen ook cerebraal zijn. Jij, bijvoorbeeld, bent zo niet.
marguerite duras Ik weet dat als ik schrijf er iets in mij ophoudt te functioneren, iets dat stil valt. Ik laat iets in mij overnemen, iets dat waarschijnlijk met vrouwelijkheid te maken heeft. Maar alles valt uit – de analytische manier van denken, ingeprent door de universiteit, studeren, lezen, ervaring. Ik ben absoluut zeker van wat ik nu zeg. Het lijkt alsof we teruggaan naar een wildernis. Er is geen samenhang. Misschien ben ik, voor al het andere, voor het Duras-zijn, simpelweg een vrouw.
susan husserl-kapit Maar mannelijke schrijvers …
marguerite duras Heb jij ze ooit zien schrijven? Ze werken meestal iets uit. Ze weten waar ze heengaan. Zij construeren.
susan husserl-kapit Dichters zijn anders, maar misschien is dat omdat zij een vrouwelijke geest hebben, zoals jij dat noemt.
marguerite duras Ja. Dichters zijn androgyn. In de dichtkunst is er van sekse geen sprake meer. Maar zou je niet kunnen zeggen dat mijn boeken eerder muzikaal of poëtisch dan intellectueel zijn?
susan husserl-kapit Ja, maar er blijft een hoop denkwerk achter zitten.
marguerite duras Steeds minder. Er is denken, maar op de achtergrond. Het is helemaal achter de handeling gedrukt.
susan husserl-kapit We hebben het nog niet gehad over bewustzijn, en dat is (toch) heel belangrijk. Jouw vrouwelijke personages zijn lucide; zij zijn zich van alles bewust. Jouw mannen, zijn zich van niets bewust.
marguerite duras Ja, maar zij zijn zichzelf kwijtgeraakt. Als je opgroeit vergeet je het kind dat je ooit was. Je weet er niets meer van. Mannen zijn de weg kwijtgeraakt op dezelfde manier, terwijl vrouwen nooit hebben geweten wie ze waren. Daarom zijn zij niet de weg kwijt. Achter hen, is duisternis. Achter de mannen, is er een verstoring van de werkelijkheid, zijn er leugens.
susan husserl-kapit Ja, maar mannen kunnen tenminste de wereld kennen waarin ze leven, zich bewust zijn van hun omgeving. In Le square bijvoorbeeld, lijkt de man volledig onbewust [te leven]. Hij leeft zonder vragen. De vrouw daarentegen toont een ongewone meedogenloosheid ten aanzien van het leren kennen van het leven. Ze zegt op een gegeven moment, ‘Als het leven niet gelukkig is, wil ik leren dat ik in mijn eentje, snap je, helemaal zelf, tot het laatste moment, en zo volledig mogelijk; en dan, nou ja! zal sterven terwijl ik doe wat ik wilde en mijn dood zal worden betreurd.’
marguerite duras Le square is een geheel politieke roman. Dat wil zeggen, het laat twee dialektieken zien die elkaar ‘te lijf’ gaan: de dialektiek van moed – marxistisch zo je wilt …
susan husserl-kapit Het vrouwelijke personage.
marguerite duras … en de dialektiek van lafheid.
susan husserl-kapit Ja, maar het komt toevallig zo uit dat moed wordt gerepresenteerd door de vrouw en lafheid door de man.
marguerite duras Denk jij dat de handelsreiziger in het boek een vrouw zou kunnen zijn?
susan husserl-kapit Ja, in traditionele romans. Daarin ben jij anders. Het zit in deze dingen dat jouw kijk op vrouwen revolutionair is, denk ik. Een ‘gewone’ schrijver zou de rollen hebben omgedraaid.
marguerite duras Eigenlijk, zou er een probleem moeten zijn, vanaf het moment dat mensen daarover zijn gaan praten, over Duras’ vrouwen. De vrouw in het zwart in La femme du Gange doet helemaal niets. Ze verwelkomt de reiziger. Zij is degene die hem in de gemeenschap van idioten introduceert. Zij laat hem binnen. Wat denk je daarvan?
susan husserl-kapit Ik voel me niet geroepen om over jouw films iets te zeggen zoals ik dat over jouw boeken doe, en vooral niet over een film die ik maar één keer heb gezien. Maar als we refereren aan een van de romans waarop de film is gebaseerd, Le vice-consul, waarin de vrouw van de Ganges Anne-Marie Stretter is, die we al eerder zijn tegengekomen. En hier hebben we een goed voorbeeld bij wat ik wil zeggen: Anne-Marie kiest haar man, krijgt hem, en vertrekt dan naar India (haar mobiliteit) waar ze alles wat er gebeurt met de vice-consul en Michael Richardson stuurt.
marguerite duras Ja.
susan husserl-kapit Zij is degene die over alles controle heeft. Lol V. Stein is een ander voorbeeld. Zij is overweldigend. Zij geeft ook haar leven vorm. Zij beslist wat ze wil en hoe ze dat voor elkaar krijgt.
marguerite duras Omdat vrouwen weten wat ze willen.
[wordt vervolgd]

Interview met Marguerite Duras door Susan Husserl-Kapit (vertaling Peter Kolpa)

my one and only love - sonny rollins

mara (kirsten roosendaal) de maan

Mevrouw Ginderberg, u weet dat ik mijn geliefde Mara hier heb ontmoet. U weet hoe we dan samen aan dit tafeltje zaten. Met de kandelaars en een glaasje wijn. We spraken zachtjes met elkaar, of we luisterden naar de muziek.

art of mirrors (1973) - derek jarman

resdientie rood|noot - 03|2009 - toegift

Opname gemaakt door Peter Kolpa op zaterdag 28 maart 2009. De door Valerie van Leersum gebruikte 'instructiefilm' is hier te vinden. Muziek: Slow Hill Super blue (fragment)

resdientie rood|noot - 03|2009

Opnames gemaakt op zaterdag 28 maart 2009 door Peter Kolpa; muziek bovenste clip: Maria Callas Ora posso morir (uit La Gioconda van Ponchielli); muziek onderste clip: Glenn Gould Vision fugitive, Op. 22 No 2 (Sergei Prokofiev).

een kleine selectie

MARA, een avondvullend levenslied

van kunstenaarsinitiatief de maan

15, 16 & 18 april 2009

op rood|noot  om 20u30

Terug naar de feiten. Mara is mijn verloofde. We zouden na de bevrijding ons huwelijk vieren. Nu vrijt ze met de heer Casimir, en ze doet alsof ze getrouwd is met Sibren.

residentie rood|noot - 03|2009

Valerie van Leersum & Dieuwke Spaans resideren op uitnodiging van kunstenaarsinitiatief de Maan in de maand maart 2009 op Rood|Noot.

Opname gemaakt op 27 maart door Peter Kolpa.

Muziek: Miles Davis Gone, gone, gone.

fotografie ADU

DE MAAN speelt MARA

op 15, 16 & 18 april te rood|noot

mara - beeldverkenning

locatie: Kootwijkerzand (d.d. 25-12-08)

muziek: Japan Oil on canvas (live)

stem: Marguerite Duras

maker: Peter Kolpa

de gebroeders lumière - eerste films (1895)

Op 13 februari 1895 nemen de gebroeders Auguste en Louis Lumière het octrooi op een uitvinding van hen, de cinématographe. Dit apparaat is een filmcamera en filmprojector in één. Het is in staat om filmbeelden op te nemen, te ontwikkelen en vervolgens te tonen op een scherm. De eerste film die wordt opgenomen met de cinématographe is La sortie des usines Lumière.

De meeste films zijn niet langer dan een minuut en worden gefilmd door Louis. Hij heeft meer dan honderd films gemaakt. Enkele films krijgen het predicaat de 'eerste' te zijn. Zo zou L'Arroseur arrosé de 'eerste' komedie zijn. In deze korte film stapt een jongen op de tuinslang van een tuinman. Nadat laatstgenoemde de slang naar zijn gezicht richt, om te zien waar het water blijft, stapt de jongen weg waardoor de tuinman vol in het aangezicht wordt getroffen door de waterstraal.

De films van de Lumières vertellen over het algemeen geen verhaal, maar tonen de bijzondere eigenschappen van het medium film. De eerste succesvolle filmvertoningen zijn dan ook te danken aan de attractiestatus van de film en niet aan het verhaal in de film.

Wat opvalt is dat zich alles centraal afspeelt: de actie vindt altijd in het midden van het scherm plaats. In L'Arroseur Arrosé gaat bijvoorbeeld de man de jongen halen en sleurt hem terug naar het midden van het beeld op hem te straffen. Dit is overgewaaid van het theater, waar de acteurs (toen) altijd in het midden van het toneel spelen.
(bron: wikipedia)

residentie rood|noot - 03|2009 - valerie van leersum

In de maand maart 2009 resideert o.a. Valerie van Leersum op uitnodiging van kunstenaarsinitiatief de Maan op Rood|Noot, Utrecht Leidsche Rijn. Deze opname van haar werk is gemaakt door Peter Kolpa op 21 maart 2009.

Marguerite Duras en Yann Andréa, Normandië 1991

residentie rood|noot - 03|2009

Valerie van Leersum & Dieuwke Spaans resideren op uitnodiging van kunstenaarsinitiatief de Maan in de maand maart 2009 op Rood|Noot, Utrecht Leidsche Rijn - opname gemaakt door Peter Kolpa, muziek: Little Red Ribbon Stefano di Battista, Elvin Jones, Jacky Terrasson & Rosario Bonaccorso

de aardappel

fotografie peter kolpa © valerie van leersum

De aardappel is rond 1536 vanuit Zuid-Amerika naar Europa gebracht door Spaanse ontdekkingsreizigers. De Inca's verbouwden de plant toen al honderden jaren.

Monniken waren verantwoordelijk voor de verspreiding van de aardappel vanuit Spanje naar de andere Europese landen. Zij pootten de plant in hun kloostertuinen. Ook in botanische tuinen vond de aardappelplant zijn weg. De aardappel groeit al sinds de Tachtigjarige Oorlog in de Leidse Hortus, sinds 1640 in Groningen en sinds 1689 in Amsterdam.
Carolus Clusius plantte in 1588 in Mechelen voor het eerst aardappelen in de tuin van van Pitsemburg. In 1601 schreef hij over de voortplanting van de aardappel door zaad. Men ontdekte dat uit zaad van een paarsbloeiende plant ook witbloeiende planten opgroeiden. Er zijn in Europa door selectie dus waarschijnlijk al vroeg verschillende rassen ontstaan. In Nederland kruiste Petrus Hondius (1578-1621) aardappelen met elkaar. Door virus-infecties gingen de rassen echter snel achteruit en werd regelmatig teruggegrepen op zaad.De boeren wilden aanvankelijk niets van de plant weten. Omdat de stengels en bessen giftig zijn, dachten ze dat de knollen ook ongezond zouden zijn. Pas in 1727 werd de aardappel, voor het eerst in Friesland, als voedsel erkend. Langzamerhand kreeg de aardappel toch steeds meer de rol van volksvoedsel en in de 17e eeuw werd de aardappel in alle Europese landen verbouwd. Vanwege het hoge gehalte aan vitamine C werd de knol, met name tijdens lange zeereizen, ook gebruikt ter voorkoming van scheurbuik.

(bron: wikipedia)

mara - beeldverkenning

Op zoek naar beelden. Opname gemaakt (december 2008) en bewerkt (maart 2009) door Peter Kolpa; autorit van Radio Kootwijk naar de aansluiting met de snelweg naar Utrecht. Muziek Rob Kloet en Rick Treffers.

a bout de souffle (1960) - jean luc godard

interview met marguerite duras - deel 2

susan husserl-kapit De manier waarop jij vrouwen en mannen laat zien, lijkt erop te duiden dat jij de geaccepteerde sexuele rollen uitdaagt. Jouw vrouwen zijn mannelijker, als je de traditionele definitie hanteert.
marguerite duras Nee, mijn vrouwen zijn niet mannelijker.
susan husserl-kapit Ze handelen en zijn onafhankelijk.
marguerite duras Mannelijk betekent voor mij autoriteit.

susan husserl-kapit Jouw vrouwen missen autoriteit. Maar ze moeten kracht hebben in de zin dat zij degenen zijn die hun leven vormgeven en controleren – binnen de grenzen van de onveranderlijke wereld waarin jij ze plaatst.
marguerite duras Ze veranderen die [wereld] niet, nog niet. Maar dat komt wel.
susan husserl-kapit Wat bewonderenswaardig is in jouw vrouwen, is dat ze handelen en vechten ondanks het feit dat ze zich bewust zijn van hun vergeefse pogingen iets te veranderen. In tegenstelling tot jouw mannen, die opgeven. Het lijkt mij een contradictie om zulke actieve, sterke vrouwen in jouw romans te creëren en dan denken dat vrouwen ‘organisch’ zijn.
marguerite duras Ik begrijp niet zo goed waar jij die activiteit van de vrouwen vandaan haalt. Vrouwen bezetten alle ‘ruimte’ in mijn films. Zij zijn ‘daar’.
susan husserl-kapit Ik heb het niet over je films maar over je romans.
marguerite duras Ja, maar ook in de romans.
susan husserl-kapit In Le square bijvoorbeeld, zie je het contrast tussen de man en de vrouw. De vrouw is gedoemd om haar lot te veranderen en handelt om dit voor elkaar te krijgen, terwijl de man toegeeft aan wanhoop en inertie. Nadat hij klaagt over zijn passiviteit en zijn bewondering toont over haar lot, verklaart zij dit verschil als volgt: ‘Misschien komt het omdat jij minder radicaal moet veranderen dan ik. Ik heb het gevoel dat ik helemaal van begin af aan moet veranderen.’ In Moderato Cantabile is het Anne die zowel de conversatie als de actie stuurt. Chavin volgt haar, maar dat lukt hem nauwelijks. Ik denk aan de climax van het verhaal, de voltooiing van de handeling waarnaar de hele roman overhelt; het is Anne die laat weten dat Chauvin er niet toe in staat is. Het aanvaarden van de angt verlamt Chauvin, zij is degene die hun ‘echtbreuk’ uitdraagt. En dan laat hem daar zitten, onbeweeglijk, impotent: ‘Chauvins hand slaat in de lucht en valt terug op de tafel.’
marguerite duras En in Detruire, dit-elle ook.
susan husserl-kapit Ja, daar is het Alissa die de handeling stuurt. Maar er is een verschil, omdat Stein indirect invloed heeft.
marguerite duras Maar Stein is al androgyn.
susan husserl-kapit In Le marin de Gibraltar is het Anna die van de ene plek naar de andere reist (mobiliteit) op zoek naar haar vroegere geliefde, terwijl de verteller, die nooit met naam en toenaam wordt genoemd, haar volgt, niet wetend waar hij naartoe gaat, voor hoelang, zelfs niet waarom. In Un barrage contre le Pacifique …
marguerite duras Is het de moeder.
susan husserl-kapit … Niet alleen de moeder. Het is ook Suzanne die ons raakt met haar onafhankelijkheid en met de actieve rol die ze speelt in haar eigen leven. Door het boek heen wacht ze op een jager, een man die in staat moet zijn haar weg te voeren van de desolate vlakte waarop ze leeft. En dan, als hij tenslotte komt, tegen het eind, en haar vraagt om met hem te trouwen, weigert ze, door te zeggen dat ze alleen moet blijven, op haar zelf. En ze laat hem in de steek. Om naar waarheen dan ook te vertrekken, in ieder geval vooruit. En hij, hij blijft op de [desolate] vlakte, zijn schrale leven vervolgend. Ik vind het interessant dat Suzanne’s broer Jozef ook wacht op, in zijn geval, zomaar een vrouw, om hem weg te voeren van de vlakte. En die vrouw komt, met een mooie auto en veel geld. Jozef zegt geen nee tegen haar op de manier zoals Suzanne dat deed. Hij vertrekt met haar, krijgt alles wat hij wil via haar. Het contrast tussen de broer en en zus is zeer veelzeggend.
marguerite duras Het is kracht, zo je wilt. Ik noem het liever de kracht van de vrouwen. In mijn boeken, in mijn films, hebben zij een kracht die bijna onvrijwillig is. Ja, dat is het, het is gestuurd. Het is. Het is het verschil tussen zijn en verschijnen. Het is een kracht die direct opereert, die direct functioneert. De vrouwen komen rechtstreeks in actie zonder te zijn voorgeprogrammeerd.
susan husserl-kapit Het lijkt vreemd dat alles instictief, ogranisch is. Jij bent het ene moment heel radicaal, dan weer heel traditioneel. Jij … lijkt achter te blijven.
marguerite duras Maar waarom zou niet zo handelen? Jij zegt dat is allemaal achterhaald, dat is allemaal traditioneel. Ja, maar als jij zegt dat dat niet zo zou moeten zijn, dat het een gezamenlijke actie moet zijn, met een voornemen, uitgedacht, beeldvormend, kom je weer bij de mannelijke ethiek. En dan is er geen uitweg meer mogelijk.

[wordt vervolgd]

Interview met Marguerite Duras door Susan Husserl-Kapit (vertaling Peter Kolpa)

mara (trailer) - kunstenaarsinitiatief de maan

MARA trailer

gemaakt door Peter Kolpa, muziek Rob Kloet & Rick Treffers

voorstellingsdata 15,16 & 18 april 2009

locatie Boerderij Rood|Noot

aanvang 20u30

van en door Wout de Boer, Rob Kloet, Peter Kolpa, Ellen Kromhout, 

Anneke Polak, Kirsten Roosendaal, Bart Sabel, Rick Treffers, 

Rebecca van Vuure & met grote dank aan Josse De Pauw

interview met marguerite duras - deel 1

marguerite duras Ik denk dat ‘vrouwelijke literatuur’ organisch, vertaald schrijven is … vertaald vanuit het donker, de duisternis. Vrouwen leven al eeuwen in duisternis. Ze kennen zichzelf niet. Of nauwelijks. En als vrouwen schrijven, vertalen ze deze duisternis.
susan husserl-kapit Meer dan mannen?
marguerite duras Mannen vertalen niet. Zij starten vanaf een theoretisch, reeds gevestigd en beproefd podium. Het schrijven van vrouwen is daadwerkelijk vertaald vanuit het onbekende, meer als een nieuwe manier van communiceren dan als een bestaande taal. Maar om dat te bereiken, moeten we plagiaat de rug toe keren. Er zijn veel vrouwen die schrijven alsof ze denken te weten hoe ze moeten schrijven - om hun mannelijke collega’s te imiteren en een plaatsje binnen de literatuur te bemachtigen. Colette schreef als een klein meisje, een onstuimig en verschrikkelijk en verrukkelijk meisje. Zij schreef ‘vrouwelijke literatuur’ zoals mannen het graag zagen. Dat is in strikte zin geen vrouwelijke literatuur. Het is vrouwelijke literatuur door de ogen van mannen en als zodanig herkend. Het zijn mannen die er plezier aan beleven. Ik denk dat vrouwelijke literatuur hevige, directe literatuur is en dat, om die te beoordelen, moeten we niet – dit is het belangrijkste punt dat ik wil maken – helemaal opnieuw beginnen, starten vanaf een theoretisch podium. Laatst zei je: “Ja, maar vrouwen kunnen ook ideologen, filosofen, dichters etc. etc. zijn.” Natuurlijk. Natuurlijk. Maar waarom moeten we het daarover hebben? Dat zou moeten gebeuren zonder het te benoemen. We zouden het omgekeerde moeten zeggen: Kunnen mannen alles vergeten en zich bij de vrouwen voegen?
susan husserl-kapit Ze zouden het moeten proberen.
marguerite duras Dat is het probleem. Weet je, in Discourse on politics van de zwarte dichter Aimé Césaire, zegt hij dat als iemand gekleurd is, mensen zich altijd afvragen of hij of zij zwart bloed heeft, en nooit of hij of zij blank bloed heeft. En als er een man voor ons staat, kunnen we ons afvragen: heeft hij iets vrouwelijks in zich? En dat kan het voornaamste punt zijn. Dat betekent : draai alles om, inclusief analyse en kritiek … draai alles om. Ga van vrouwen uit, zorg ervoor dat duisternis het uitgangspunt wordt vanwaaruit de door mannen genoemde helderheid wordt beoordeeld.
susan husserl-kapit Wat mij interesseert is dat achter dit alles jij schijnt te denken dat er een specifieke vrouwelijke en mannelijke natuur bestaat.
marguerite duras Het is mogelijk dat die bestaat, maar hoe kunnen we dat weten als we er nog niet zijn? Het is onduidelijk.
susan husserl-kapit En toch, al jouw vrouwelijke personages zijn veranderlijk, onafhankelijk, bewust, actief, en rebellerend terwijl al jouw mannelijke personages onveranderlijk, afhankelijk, onbewust, en passief zijn.
marguerite duras Dat komt omdat de vrouwen praten, de vrouwen beslissingen nemen. Ik bedoel, wat in mijn films naar voren komt is de taal van vrouwen, de handeling van vrouwen. De mannen worden gedwongen te volgen. Ze doen hun best, maar ze raken achterop. Het is al het begin van een omgekeerde wereld.
susan husserl-kapit Maar de manier waarop jij vrouwen en mannen laat zien, lijkt erop te duiden dat jij de geaccepteerde sexuele rollen uitdaagt. Jouw vrouwen zijn mannelijker, als je de traditionele definitie hanteert.
marguerite duras Nee, mijn vrouwen zijn niet mannelijker.
susan husserl-kapit Ze handelen en zijn onafhankelijk.
marguerite duras Mannelijk betekent voor mij autoriteit.

[vervolg: zie deel 2]

Interview met Marguerite Duras door Susan Husserl-Kapit (vertaling Peter Kolpa). Afbeelding 12e eeuw onbekende maker.

une curieuse perspective

foto uit Robert Darnai Côte d'Azur, met het onderschrift une curieuse perspective. Fotograaf en jaar van uitgave onbekend (vermoedelijk rond 1950). Bewerking Peter Kolpa

de minnaar (van mara)

videoclip De minnaar, muziek Rob Kloet & Rick Treffers -

maker: Peter Kolpa - de foto's zijn merendeels afkomstig uit: Pierre Schmitt Colmar et ses horizons 1950, diverse fotografen

les mains négatives (1979)

Negatieve handen worden de handen genoemd op de muren van de Magdalena grotten in Zuid-Europa aan de Atlantische Oceaan. Deze handen zijn eenvoudigweg op het gesteente geplaatst na dompeling in een kleurbad. Over het algemeen waren ze zwart. Of blauw. Een verklaring is nooit gevonden, omtrent dit gebruik. Met zicht op de Oceaan, onder de klif, op de granieten muur: die handen, geopend, blauw en zwart. Het blauw van het water, het zwart van de nacht. De man kwam alleen in de grot, met zicht op de Oceaan. Alle handen hebben dezelfde afmetingen. Hij was alleen. De man, alleen in de grot, keek in het gebulder, het gebulder van de zee: de oneindigheid van de dingen. En hij heeft geschreeuwd. Jij, die wordt genoemd, hebt de gave van identiteit – ik hou van jou.
Die handen, blauw als water, zwart als de nacht, plat, gedrukt, gespreid op het grijze graniet, zodat iemand ze zal hebben gezien.
Ik ben iemand die uitroept, ik ben degene die riep, die schreeuwde. Drieduizend jaar geleden. Ik hou van je. Ik schreeuwde dat ik van je wilde houden. Ik hou van jou. Ik hou van wie hoort dat ik schreeuw.
Op een lege Aarde zullen deze handen achterblijven. Op de muren van graniet, met zicht op het gebulder van de Oceaan – ondraaglijk. Niemand zal ooit nog horen, of zien. Drieduizend jaar: deze handen – zwart.
Het op de zee brekende licht laat de muur van steen trillen. Ik ben iemand, ik ben degene die riep, schreeuwde in dit witte licht. Verlangen. Het woord is nog niet uitgevonden.
Hij keek neer op de oneindigheid van de dingen, tussen het gebulder van de golven: de onmetelijkheid van zijn kracht. En hij schreeuwde.
Boven hem de bossen van Europa, oneindig. Hij staat op de centrale plek van de rots: gangen, doorgangen van steen in alle richtingen. Jij, die een naam hebt, die met identiteit is begiftigd – ik hou van jou met een ongedefinieerde liefde. De klif moeten worden afgedaald, angst moet worden overwonnen. De wind blaast van het continent, het duwt de Oceaan ervan weg. De golven bevechten de wind: ze rukken op, vertragen zonder aan kracht in te boeten, en bereiken geduldig de muur. Alles verkruimelt en stort neer.
Ik hou van je verder dan jij. Ik zal houden van iedereen die mij hoort schreeuwen dat ik van je hou.
Drieduizend jaar. Ik roep aan. Ik roep degene aan die antwoordt. Ik wil van je houden. Ik hou van jou. Drieduizend jaar schreeuw ik naar de zee. Een witte geest.
Ik ben degene die schreeuwt. Die van jou houdt. Van jou.

(Marguerite Duras Les mains négatives, vertaling Peter Kolpa)

Grot van de handen (Cueva de las Manos), Argentinië

mara (kirsten roosendaal) de maan

Trailer voor MARA, een voorstelling van de Maan die inmiddels zonder voorbehoud wordt uitgevoerd op 15,16 & 18 april 2009 te Rood|Noot, Utrecht Leidsche Rijn. Trailer en muziek gemaakt door Peter Kolpa; stem Marguerite Duras.

en rachâchant (1982) - naar ah! ernesto van marguerite duras

Korte film (7 min.) van Danièle Huillet & Jean-Marie Straub over een jongetje dat weigert te leren. 'Op school leer je alleen dingen die je niet weet.'

kritisch, in vredesnaam kritisch

Het idee dat geld, mecenaaat en handel automatisch de bronnen van de verbeelding vergiftigen, is een hypocriet verzinsel waar een paar linkse utopisten en enkele geniale geesten als William Blake in geloven, maar dat door de geschiedenis wordt geloochenstraft. […] Over het geheel genomen doet geld de kunstenaar meer goed dan kwaad. Het idee dat koud water, broodkorsten en deurwaarders bevorderlijk zijn, is bijna net zo achterhaald als het geloof van in de opvoedende waarde van de zweep.

Uit: Robert Hughes Kritisch, in vredesnaam kritisch. Over kunst en kunstenaars - vertaling Bab Westerveld Uitgeverij Balans Amsterdam 1990

parijs, zondag 8 mei 1898

Mijn lieve Robbie,

Er moet iets gebeuren. Vrijdag en zaterdag had ik geen cent en moest ik in mijn kamer blijven, en aangezien ze in het hotel uitsluitend ontbijt verstrekken en geen diner, zat ik dus zonder diner. Mijn driemaandelijkse uitkering moet me echt uiterlijk 18 mei betaald worden: ze begon op 18 mei [1897] en is steeds vooruitbetaald. De novembertoelage is opgehouden, maar die voor februari is door mijn vrouw betaald en die voor mei moet voldaan worden op de 18de.

[…] Ik ben geheel uit het lood geslagen door gebrek en zorgen, en heb ook nog een operatie aan mijn keel moeten ondergaan, die vooralsnog niet betaald is, behalve met pijn.

Altijd de jouwe

Oscar

Brief van Oscar Wilde (1854-1900) aan Robert Ross (eerste minnaar èn trouwste vriend van Wilde) een klein jaar na zijn vrijlating uit de gevangenis.

Uit: Oscar Wilde. Brieven - selectie en vertaling Gerlof Janzen,  Meulenhoff Amsterdam 1997

residentie rood|noot - 02|2009

Opname van de laatste residentiedag op Rood|Noot (zaterdag 28 februari 2009). Aukje Koelstra, Ellen Kromhout, Tidiane N'dongo, Koen Schetske & Vico Wahba waren in de maand februari 2009 te gast op Rood|Noot op uitnodiging van kunstenaarsinitiatief de Maan. Het resultaat van hun werkzaamheden is te zien in deze door Peter Kolpa gemaakte opname. Muziek van Oumou Sangare Ko Sira (althans een gedeelte van dit nummer).